Weer terug!

Het voelt als thuiskomen. Toen het vliegtuig landde in Livingstone voelde het alsof ik nooit weg ben geweest. De geur wanneer ik het vliegtuig uit kwam gaf me z’n super gevoel, klinkt misschien heel raar maar ik ben van de geur van brandend afval en zwetende mensen gaan houden.

Ik ben er nu al weer zes weken en heb het onwijs naar m’n zin. De dagen gaan zo snel voorbij. Wat doe ik zoal: als een Acadamy Volunteer zoals ze het noemen draai ik mee als projectcoördinator. Dat houdt in dat ik de projecten voorbereid en samen met de vrijwilligers uitvoer. Elke ochtend om kwart over 7 beginnen om de ochtendprojecten voor te bereiden, meestal vertrekt de bus rond 8 uur naar de projecten. In Livingstone heeft African Impact verschillende projecten lopen; Teaching and Development, Medical, Sports and Girl Impact. Voor Girl Impact doe ik dagelijks de voorbereidingen. Alle vrijwilligers hebben voor ze hier aankomen gekozen voor één van de projecten. In de middagen zijn de community projecten deze zijn niet gebonden aan de gekozen projecten, deze draait dus iedereen mee. Ik doe voornamelijk ALC (Adult Litaracy Club); volwassenen Engelse lesgeven. Echt super om te doen, de mensen die daaraan deelnemen zijn zo gedreven en willen alles leren. Er is een soort van programma met onderwerpen zodat we wel een beetje houvast hebben. Hoe we de onderwerpen wekelijks overbrengen is geheel aan ons. De dagen zijn afwisselend en de groep vrijwilligers is erg leuk.

Mijn week:
Maandagochtends: Girl Impact meiden van 10-12 jaar van Linda School groenten verbouwen, water geven, oogsten en verkopen. Geld is voor de meiden om hun school te bekostigen. (onderdeel van life skills)
Maandagmiddag: community project, kan vanalles zijn. Erg divers.
Maandagavond: movie night!

Dinsdagmorgen: Girl Impact meiden van 10-12 jaar. Een les over verschillende onderwerpen maar alles met betrekking op zelfverzekerdheid, life skills, het lichaam en andere meiden dingen.
Dinsdagmiddag: ALC. Drie verschillende groepen; beginners, intermediate en advanced. Alle groepen moeten apart voor bereid worden en dat doe ik samen met de vrijwillgers.
Dinsdagavond: Meestal sportschool, jaja dat hebben ze hier ook! Voor 100 kwacha(10 dollars) per maand.

Woensdagochtend: Girl Impact met de vrouwen van 30+. Samen met de vrijwilligers lessen geven over verschillende ‘vrouwen’ onderwerpen, van het lichaam tot financiële zaken. Vorige week hebben we het bijvoorbeeld gehad over voorbehoedsmiddelen en daarna gingen we breien. Echt geweldige vrouwen! De meesten zijn ook altijd aanwezig bij ALC en die zie ik dus bijna dagelijks.
Woensdagmiddag: Girl Impact met de meiden van 12-14 jaar van Linda school. Lessen over onafhankelijk zijn, hoofdzakelijk op financieel vlak gericht.
Woensdagavond: Quiz night!

Donderdagochtend: Lessen voorbereiden voor de volgende week.
Donderdagmiddag: Adult literacy club.
Donderdagavond: zonsondergang bekijken met alle vrijwilligers. Van 6 tot 10 hebben we geen elektriciteit, we hebben in schema wanneer we geen elektriciteit hebben. Dat is 4 uur per dag(vorige keer was het 8 uur per dag dus wordt beter) met uitzondering van de maandag en vrijdag dan hebben we de hele dag elektriciteit.

Vrijdagochtend: Girl Impact meiden van 10-12 jaar van Linda School groenten verbouwen, water geven en oogsten. En oja dat is niet zo makkelijk als bij ons, we rollen even de tuinslang uit en geven de plantjes water. Er is een pomp die werkt als een crosstrainer in de sportschool, daarmee pompen we het water uit de rivier en dat doen we voor zeker 2,5 uur! Dat is hoe we alle groenten water geven. We verbouwen wortels, bosui, bonen en okra.
Vrijdagmiddag: community project, kan vanalles zijn. Erg divers.
Vrijdagavond: Borrels in de bar!

Zaterdag en zondag: meestal de was doen (met de wasmachine die ik zelf moet vullen met emmers water), kamer opruimen, boodschappen doen, marketjes bezoeken, zonnen, sportschool, toerische activiteiten, uit eten, genieten van het zwembad bij dure hotels. Het leven is zo slecht nog niet.

Ik woon drie huizen verder dan het hostel waar ik eerder verbleef. Ik heb m’n eigen slaapkamer en het huis deel ik met Tammy, zij heeft haar eigen school geopend in Mwandi. In december heb ik haar nog geholpen met schilderen van de school. Ik vind het heerlijk dat ik daar woon en niet verblijf bij de vrijwilligers, dat maakt het afscheid nemen wekelijks toch makkelijker.

De weekenden zijn nog altijd even leuk en gezellig! Elke vrijdagavond gaan we uit met z’n allen. De afgelopen vijf avonden waren echt top! Met z’n allen op de dansvloer en te veel drank. Er worden veel telefoons gestolen in de bar en we raden daarom af om je telefoon mee te nemen naar de bar. Vandaar dat ik nog geen video’s heb geplaatst hoe het daar is. Het was ook erg leuk om alle lokale mensen weer te zien en dat ze me nog herkennen. In een van de eerste dagen ging ik naar de supermarkt en werd echt bijna aangevlogen door twee jongens, zo enthousiast dat ik weer terug was. Ik ken ook steeds meer mensen hier, naast de vrijwilligers en medewerkers van African Impact en dat maakt ook wel dat ik me echt thuis voel hier.

Twee weken geleden ben ik wezen White Water Raften. Moet zeggen dat ik wel echt twijfelde of ik dat wilde doen. Het is een van de beste Rafting ervaringen ter wereld, zeggen ze… En na die dag moet ik zeggen dat ik snap waarom ze dat zeggen … Het is erg heftig maar ik heb het overleeft. 25 rapids en we zijn twee keer geflipt. De eerste rapid was een soort bocht waarbij de stroming zo sterk was en de golven zo hoog dat we hard moesten paddelen wilden we daar goed doorheen komen. Helaas ging er iets niet helemaal goed en net voor de rotsen flipte onze boot… Lang onder water, niet meer weten wat onder en boven is, het water dat zo koud, de angst voor krokodillen en dat tezamen maakt de flip verschillelijk. Voor mij was de eerst flip zo onverwacht dat ik echt in paniek schoot. Eenmaal boven water zag ik de boot en moest ik er alleen nog heen zwemmen, wel met zwemvest gelukkig. Eenmaal bij de boot moet je die weer omkiepen en dat is lastig … en ik was natuurlijk niet aan het opletten, ik was alleen maar bezig boven te blijven en normaal adem te halen. Toen draaiden ze de boot weer om en natuurlijk zat ik onder de boot… Maar goed een maal in de boot wilde ik niets liever dat terug naar m’n bed. Toch doorgegaan en nog 24 rapids te gaan … Voordat we een rapid naderen vertelt de guide wat we moeten doen en wat het level is van de rapid, variërend van 1 tot 5 (deze levels gebruiken ze wereldwijd). Wij hadden alleen maar rapids van lever 3 en hoger… De guide schreeuwt wanneer we in de rapids zitten wat te doen; links/rechts paddelen, allemaal naar links/rechts en HOLD ON! Die laatste betekend op je hurken in de boot en met twee handen vasthouden aan het touw rondom de boot. In andere woorden; op hoop van zege. Het ging lange tijd goed tot rapid 8, toen flipten we weer. Rapid 8 was erg lang en we flipten op het begin al. Ik kwam redelijk snel weer boven maar omdat we midden in de rapid zaten wordt je gewoon weer onder gezogen en weer een golf en nog een golf. Er leek geen einde aan te komen, gelukkig kwam er een kajakker aan en kon ik me vasthouden aan hem. Helaas ging dat niet lang goed want kwam onder een andere boot terecht en kreeg een klap met een padel. De boot waar ik blijkbaar onder zat was de saftyboat waarin twee guides zitten die mensen uit het water pikken. Ze pakten me vast aan m’n zwemvest en voor ik het wist zat ik in hun boot. Toen was ik het zo zat … en tegelijkertijd zo blij in boot te zitten en even kon ademen. Maar toen keen ik verder en we waren nog niet eens halverwege rapid 8. Gelukkig ging alles goed en kwam ik weer op adem. Één voor één worden de anderen ook uit het water gehaald en wanneer we uit de rapid zijn kunnen we terug naar onze eigen boot. Na rapid 10 was de lunch en toen wilde ik echt stoppen, maar de guides hebben me overgehaald en ben door gegaan. De rapids van 11 tot 25 zijn minder heftig en de kans om te flippen is een stuk kleiner. In deze hadden ze gelijk, we zijn niet meer geflipt en ik begon het zelfs leuk te vinden. De rapids waren niet meer zo extreem en we moesten lange stukken paddelen met een geweldig uitzicht en in het zonnetje. Hebben zelfs twee krokodillen gespot! Echt een was zooooo mega, niet normaal! Nu snap ik waarom we niet mogen zwemmen in de Zambezi River. Al met al, een geweldige ervaring maar ik zou het hier nooit weer doen…

Uiteraard ben ik ook weer naar de Victoria Falls geweest een aantal weken terug. Het is wel echt een verschil met november/december, meer water dan toen maar toch minder water dan ik verwacht had/gehoopt had. Het blijft een bijzonder om die mega watervallen te zien. En oja ik ben aangevallen door een grote baboon (een aap)! Ik had mijn kleine schoudertasje bij me en blijkbaar vond de baboon die ook erg mooi… we liepen op een pad in het Victoria Falls park en daar stond een grote aap lang de kant normaal gesproken geen probleem maar deze liep recht op ons af en met een doel; mijn tas. Hij trok het zo van mij af en trok het compleet kapot! Alle haalde hij eruit en gooide het naast zich, mijn portemonnee, IPhone, andere telefoon, camera, paspoort en waterfles. Hij was alleen maar op zoek naar eten en toen hij zag dat dat er niet ik zat ging hij naar de volgende tas. Nu in toerist seizoen weten de apen gewoon dat de toeristen eten bij zich hebben en de toeristen voeren ze … het domste wat je kunt doen! Sinds die dag blijf ik wel uit de buurt van baboons …

Oei wat een lang verhaal en heb nog zoveel te vertellen maar dat komt de volgende keer wel! Ik geniet van elke dag hier en ik hoop dat ik nog lang niet naar huis hoef! #livingthedream

Dikke kus vanuit het mooie Zambia!

Claudy